's Avonds als Hester naar bed gaat heeft ze nog steeds nergens last van. 'Van mij mag het kind er nu wel een keertje uit hoor!' zucht ze als haar dikke buik in de weg zit. 'Ik voel me net een olifant!'
De volgende ochtend is het grote moment wel aangebroken! Hester wordt wakker met enorm zware weeën en ze denkt dat het niet lang meer kan duren voor ze hun tweede baby'tje in haar armen kan houden.
'Pfff, nog eventjes...'
Hoera! Hester en Stan zijn de gelukkige ouders geworden van een zoon. En Sanne is de grote zus geworden van Demian.
Hester is door het dolle heen! 'We hebben een dochter en een zoon!'
Hester is door het dolle heen! 'We hebben een dochter en een zoon!'
Ook Stan komt zijn kersverse zoon bewonderen.
'Wat ben jij een prachtig mannetje! Ik hoop dat jij net zo gelukkig en vrolijk mag opgroeien als je grote zus!'
'Wat ben jij een prachtig mannetje! Ik hoop dat jij net zo gelukkig en vrolijk mag opgroeien als je grote zus!'
Tijdens de bevalling was Dina in huis om Sanne af te leiden en leuke spelletjes met haar te spelen. Samen komen ze Demian ook eventjes bewonderen. 'Wauw, nu ben ik een echte grote zus, he papa?!'
Demian is haast net zo'n rustige baby als Sanne was. Het enige wat hij doet is slapen en eten. Sanne is zelfs een klein beetje teleurgesteld in haar kleine broertje: 'Ik dacht dat het veel leuker zou zijn om een broertje te hebben! Ik wil spelletjes met hem spelen!'
Hester heeft inmiddels besloten haar abonnement bij de sportschool op te zeggen, ze gaat nu dagelijks een rondje joggen buiten.
Het gewone leven gaat immers weer gewoon door.
Het gewone leven gaat immers weer gewoon door.
Ook voor Stan en Sanne gaat het gewone leven weer door. De ouderschapsverlof dagen van Stan zitten er bijna weer op, dus hij gaat zich weer even in zijn werk verdiepen. Sanne gaat weer naar school, waar ze wel beschuit met muisjes mag trakteren.